Het fijne aan speeltijden van twintig minuten is dat er geen tijd is voor fratsen en dat je er als band direct bovenop moet knallen. Dat doet Persistense dan ook. De band speelt alsof de Duivel zelve het gezelschap op de hielen zit. De fijne mix van death, thrash en meer traditionele metal met daar bovenuit de agressieve grunt van de rood aangelopen Stefan van Vugt, klinkt prima. De zanger doet zijn uiterste best het publiek in beweging te krijgen, maar op een ander tijdstip was dat waarschijnlijk veel beter gelukt. Nu is het nog te vroeg. En te nat. Maar het niveau van vandaag ligt hoog, dat onderstreept Persistense maar weer eens.
Zware Metalen / Stonehenge 2018